ұр

… 2. ауыс. Алдап кету, сан соқтыру; қатыру. Күнде байқап жүреді қылғаныңды, Аңдиды жатқаныңды, тұрғаныңды. Әбден тойып алған соң бұлт береді, «Көрдің бе енді, - дейді де, - ұ р ғ а н ы м д ы» (Шәкәрім, Шығ., 79).